അഹം

അറിയില്ല എനിക്കെന്‍താണ് പറ്റിയതെന്ന്, എവിടെയോ വെച്ച് എനിക്ക് എന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്തു പ്രശ്നങ്ങള്‍ വന്നാലും നേരിടാം എന്ന ധൈര്യം ..പ്രശ്നങ്ങള്‍ വരുന്നത് കാത്തിരിക്കാതെ അവ വരുന്നതിന് മുന്നേ അങ്ങോട്ട് ചെന്ന്‍ അതിനെ ആക്രമിച്ചിരുന്ന ആ മനോഭാവം എവിടെയോവെച്ച് എനിക്ക് കൈമോശം വന്നുപോയി, ഇന്ന് ഞാന്‍ വെറും ഒരു ഭീരുവാണോ എന്നെനിക്ക് സംശയമുണ്ട്...എന്നിലെ അലസതയും..മരണ ഭയവും ആത്മവിശ്വാസമില്ലായ്മയും ആണ് എന്നെ ഇന്ന് നയിക്കുന്നത്...ഇതിന്റെ അവസാനം എന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നതിന് മുന്നേ എന്നാണ് എന്നിലെ ഈ മാറ്റം തുടങ്ങിയത് എന്ന്‍ ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് നാളുകുറേ ആയി സിസ്റ്റത്തിന് മുന്നില്‍ ഇരുന്ന്‍ എന്തൊക്കെയോ ടൈപ്പ് ചെയ്തു അവസാനം ഏങ്ങുമെത്താതെ എല്ലാം ഡിലീറ്റ് ബട്ടണില്‍ ഒതുക്കി എണീറ്റ് പോകും ... കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്‍ഷമായിട്ടാണ് ശക്തിയായ കാറ്റില്‍ പെട്ട് പുറം കടലില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ വള്ളത്തിന്റെ  അവസ്ഥ . പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി തീമഴ പോലെ എന്നിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയത് അന്നുമുതല്‍ ആണ്. അതിന് മാത്രം എന്തു തെറ്റാണ്‍ ഞാന്‍ ചെയ്തതെന്ന് ആത്മാര്‍ത്ഥമായും എനിക്കറിയില്ല. കൌമാരം യൌവനത്തിലേക്ക് കടക്കുന്ന സമയത്ത് ഊര് തെണ്ടിയുടെ അവസ്ഥയുണ്ടായിരുന്നപ്പോളും എന്റെ മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ടെ കൂട്ടിനു എപ്പോളും ധൈര്യമായി..എന്തു വന്നാലും നേരിടാം എന്നെനിക്ക് ധൈര്യം പകര്‍ന്നിരുന്നു പക്ഷേ .... ഇന്നെനിക്ക് പറയാന്‍  ധൈര്യം പകരാന്‍ ആരുണ്ട് എന്ടെ മനസ്സും എന്നെ കൈവിടുന്നു എല്ലാമെനിക്ക് തുറന്ന്‍ പറയാവുന്ന ഒരാള്‍ എന്ടെ പ്രിയതമായാണ്  പക്ഷേ ആ പാവത്തിന്റെ മന്‍സ്സ് പിടയുന്നത് കാണാന്‍ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് കാണാന്‍ എനിക്ക് കെല്‍ പ്പില്ല. പിന്നെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്ന്‍ പറയാന്‍ ഒത്തിരിപ്പേരുണ്ടെങ്കിലും ..എന്നെ അറിയുന്ന സ്നേഹിക്കുന്ന വളരെ കുറച്ചുപേര്‍... വിരലിന്റെ തുംബില്‍ ലോകമെന്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ പരിചയ പ്പെട്ട മുഖമറിയാത്ത കുറേപേര്‍.. കണ്ടു പരിചയപ്പെട്ട പലരേക്കാളും ആത്മാര്‍ത്ഥതയുള്ള വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന ചില സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആ മുഖമറിയാത്ത ചങ്ങാതിമാരില്‍ ഉണ്ട് ...പക്ഷേ എന്തോ എന്നോടു അടുക്കുന്നവരോട് എന്ടെ കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു അവരെ വിഷമിപ്പിക്കാനോ അവരുടെ കണ്ണുനിറയുന്നതോ മനം  പിടയുന്നത് കാണാനൊ ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല .. അപ്പോള്‍ പിന്നെ എന്താണ് ഒരു പോംവഴി ... ഈ ചിന്ത എന്നില്‍ അലട്ടികൊണ്ടിരുന്ന സമയത്താണ്‍  പറയത്തക്ക എന്തു പ്രശ്നമാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിലൂടെ കടന്ന് പോയിട്ടുള്ളത് എന്ന് മാറി ചിന്തിക്കാന്‍ എന്‍റെ മനമെന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്... ആദ്യമേന്നിലേക്ക് ഓടി വന്നത് എന്‍റെ അമ്മയുടെ വാക്കുകളാണ്‍ ... എന്തെനിന്നെകിലും വേണ്ടി ബാല്യത്തില്‍ വാശിപിടിക്കുമ്പോള്‍ അമ്മാവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയില്‍ എന്ടെ അതേപ്രായമുള്ള കുട്ടി വിശന്നു കരയുന്നത് ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറയില്ലേ " മോനേ നമ്മളെക്കാള്‍ എത്രയോ പേര്‍ ഒരു നേരത്തെ അന്നം വസ്ത്രം പാര്‍പ്പിടം എന്നിവയില്ലാതെ ജീവിക്കുന്നു ദൈവം സഹായിച്ചു നമുക്ക് ആ അവസ്ഥയില്ലല്ലോ എന്ന്‍ ... നമ്മളില്‍ ഒരിക്കലും ഞാന്‍ എനിക്ക് എന്ന ചിന്ത വേണ്ട അപ്പോള്‍ ആണ് നമ്മള്‍ക്ക് ദുഖവും നിരാശയും ഉണ്ടാകുന്നത് ആ നിരാശയാണു നമ്മളിലെ ആത്മ വിശ്വാസവും തകര്‍ക്കുന്നത്..... എത്ര അര്‍ത്തവത്തായ വാക്കുകളായിരുന്നു അത് ... പിന്നീട് സ്കൂളിലെ അധ്യാപകര്‍ പകര്‍ന്നു തന്ന അറിവുകളും എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തില്‍ നിന്നെ എന്നിലേക്ക് വന്ന തിരിച്ചറിവുകളും  ഒന്നും അതിന് അപ്പുറമായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ പോയി നമ്മുടെ ദുഖങ്ങള്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു പ്രാര്‍ഥിക്കരുത് പകരം  അവിടെ പോകുമ്പോള്‍ ചെല്ലേണ്‍റ്റ ശ്ലോകങ്ങള്‍ വീടിനടുത്തുള്ള മുതിര്‍ന്ന ആള്‍ പറഞ്ഞു തന്നപ്പോളും... എന്നെ തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കരുതേ... എന്നിലെ തിന്മയെ അകറ്റി നന്‍മയിലേക്ക് നയിക്കേണമേ എന്ന്‍ മനസ്സില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന അമ്മയുടെ ശൈലിയാണ് ഞാനിന്നും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതും.... ഞാന്‍.... എന്‍റെ....  എന്ന ചിന്ത എന്നിലെപ്പോളോ മുളയെടുത്തുവോ അറിയില്ല .... ഇന്ന് ഞാന്‍ എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള എന്‍റെ ഈ ലോകത്തിന്റെ തിന്‍മയെ പുല്‍കികൊണ്ടുള്ള പ്രയാണത്തില്‍  വ്യാകുലന്‍ ആണ് ചെറുതെങ്കിലും എന്നില്‍ ഉണ്ടായ ഈ തിരിച്ചറീവ് എനിക്ക് സന്തോഷവും ആത്മവിശ്വാസവും അത് വഴി എന്‍റെ അമ്മയില്‍ സമാധാനവും സന്തോഷവും പകര്‍ന്നു നല്കാന്‍ എനിക്ക് സാധിച്ചു എങ്കില്‍  എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള പ്രിയ സമൂഹവും ഒരു പുനര്‍ ചിന്തനത്തിന് സമയം കണ്ടെത്തിയാല്‍ ചോരപൊടിയുന്ന ഭാരതാംബയുടെ മുറിവുകള്‍ ഉണങ്ങി ഭാരതാംബക്ക് നമുക്ക് സന്തോഷവും സമാധാനവും പകര്‍ന്നു നാല്‍കാം അതിനായി നമുക്കൊന്നായി നമ്മിലെ ഞാന്‍ എന്ന ദുഷിപ്പിനെ മാറ്റുവാന്‍ ശ്രമിക്കാം....

http://yourlisten.com/channel/content/99342/ബ്രഹ്മ_സ ( പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളെ ഈ ഓഡിയോ ഫയല്‍ ഒന്ന് കേട്ടു നോക്കൂ അത് തരുന്ന മനസുഖം പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ വയ്യ )